Afgelopen 25 maart was het dan eindelijk zover; het album ‘Nightmares’ van de Hardrock band Burning werd officieel gelanceerd in Fox Nightlife te Stadskanaal. Reden voor een feestje voor Burning, maar zeker ook voor Original Cin. Zij heeft de cover gemaakt voor dit nieuwste album. En rockend is ie zeker!
Vol trots vertelde Cindy dat de cover en de rest van de artwork waar ze zo hard aan gewerkt heeft, eindelijk gelanceerd is: [su_quote]Ik had natuurlijk mega zin in de release party. Hugo had me hier en daar al een nummertje laten horen dus ik was heel erg enthousiast. Maar het ging natuurlijk ook om het afgedrukte resultaat. Het was echt super vet mijn werk zo te zien en dat hun album zo goed werd ontvangen. Bij elk nummer dat Burning speelde projecteerden ze de foto die erbij hoorde.
Echt kicken om je foto zo groot te zien terwijl deze super band speelde!
Jammer genoeg heb ik dit hele proces niet meegemaakt en kon ik niet bij de release aanwezig zijn. Maar ik kon het niet laten om Cindy en Burning te bevragen hoe zo’n albumhoes nou eigenlijk tot stand komt.
Het concept
Al eerder werkte Cindy samen met de oldschool horror hardrockband Burning uit Stadskanaal en Emmer Compascuum. Burning bestaat uit de vijf stoere mannen Hugo Koch (zang), Jan Engelkes (drums), Andy Haandrikman (bas), Renee Knegt (gitaar) en Johnny Karst (gitaar). Toen er iemand gevonden moest worden om de hoes te maken voor hun nieuwste album. ‘Nightmares’, dacht Burning al snel aan Cindy.
Cindy is gek op dezelfde onderwerpen als wij, daarom kan ze goed aanvoelen wat wij willen.
En inderdaad, de Original Cin stijl en de fantasierijke muziek van Burning is een goede match om een nachtmerrie tot leven te laten komen.
Het album ‘Nightmares’ is namelijk een duister donker album, dat horror thema’s zeker niet schuwt. De albumhoes is voornamelijk gebaseerd op het nummer ‘Nightmares’. Dit ene nummer lijkt de essentie van het hele album goed samen te vatten. ‘Nightmares’ lijkt te gaan over je eigen angsten en nachtmerries (in de vorm van duivels en demonen) die je niet kan ontvluchten, hoe hard je dat ook probeert.
De hoes voert deze lijn goed door. Het is een duister, spannend en ietwat macaber plaatje om naar te kijken, waar het gelijk duidelijk is dat we te maken hebben met een album over de donkerdere en meer duistere kant van het leven. Zanger Hugo Koch werkte hecht samen met Cindy samen om de essentie vast te leggen op beeld. Cindy vertelt over de samenwerking:
‘We zaten door honderden metal covers te scrollen op internet en dat zijn meestal plaatjes met sexy half naakte vrouwen met een horror tintje eraan. Dat wilde Hugo niet. Het moest wel heavy metal uitstralen. Geen sexy horrorvrouwen dus op de cover dus, maar gewoon hardcore horror scenario’s waar je liever niet over droomt.
De albumhoes bevat talloze verwijzingen naar gebeurtenissen en wezens die je terugvindt in de muziek van het album ‘Nightmares’. Bijvoorbeeld drie teksten op het album zijn geschreven door thrillerschrijfster Bronja Hoffslag. De thema’s van haar songteksten zijn duidelijk terug te zien op de hoes. Bronja staat zelf op de cover en beeldt uit hoe iemand wordt aangezet tot zelfmoord, zoals in het nummer ‘Razors and Reasons’.
Bronja: Me afvragen of ik iets als ‘auteur wel of niet behoor te doen’, doe ik allang niet meer, dus in mei 2015 baggerde ik samen met wat bandleden, een fotografe en een groep modellen vrolijk door de modder in een verlaten bos, op weg naar een krot dat ooit een hotel was. In de eerste instantie had ik de fotoshoot niet zien zitten, maar toen noemde Hugo het woord ‘spookhotel’. Je bent thrillerschrijver of je bent het niet. In de regen deden we de shoot voor de hoes van ‘Nightmares’. Modder, muggen, leuke mensen, goede muziek, creatieve gesprekken op een locatie waar Ash uit ‘Evil Dead’ jaloers op zou zijn geweest. Allemaal heel erg rock ’n roll.
En bijvoorbeeld het monster op het album is zo uit het nummer ‘Something is Lurking in the Dark gestapt’.
De modellen, styling en make-up en haar werd met zorg gekozen, maar Cindy zou Cindy niet zijn als er ook een originele locatie moest komen. Uiteindelijk vond Cindy een oud verlaten hotel. Het was de perfecte locatie voor een horrorshoot. Want als we de geruchten moeten geloven spookt het daar. Er is zelfs een website voor opgezet.
‘Volgens mij vonden de spookjes het niet zo leuk dat we daar met heksen, monsters, gedetineerden en psychopaten langs kwamen. Ze hebben mij gelijk gestraft door mijn lichten te laten ontploffen. Met vonken en alles. Ik zal ze vanaf nu maar met rust laten...’ vertelde Cindy met een knipoog.
En goed, al waren er de nodige uitdagingen, zoals stortregen en kapotte studio lampen, het eindresultaat heeft er zeker niet onder geleden. Wanneer ik Burning vraag of de hoes en de andere foto’s goed de stijl weergeven krijg ik een volmondig ‘Absoluut!’. “Hugo Koch” Zowel de band als de modellen waren heel erg tevreden. Het ademt echt de sfeer uit dat de band voor ogen had. Door Cindy’s stijl en manier van photoshoppen is dit perfect voor dit thema.
Het is weer eens iets heel anders dan een fashionshoot, miniaturenshoot of model video shoot. Anders, maar nog steeds met een Original Cin twist. Wat vinden jullie van het eindresultaat? Laat het ons weten!
En wil je nog meer werk zien van Burning en Original Cin samen? Cindy heeft het nummer ‘Something is Lurking in the Dark’ van Burning gefilmd en gemonteerd. Heb je hem nog niet gezien? Bekijk hem dan gelijk hier
